دیشب تا نزدیکهای ساعت 1 داشتم با همکارم صحبت میکردم.
صحبت که نه داشتیم دست به یکی میکردیم بیایم بیرون ازینجایی که هستیم.
کلی صحبت که چقدر اذیت شدیم و ارزش قائل نیستن برامون رئیس محترم و کلی معایبی که یه جا با هم داره 
حالا امروز قراره باهاش صحبت کنیم
جالب اینجاست دوتاییمون هم روشو نداریم که با تحکم حرف بزنیم و حقمونو بخوایم
مامانم وضعیت روحیش اصلا خوب نیست
طوری که واقعا احتیاج دارم یه دکتر روانشناس خانوادگی داشته باشیم که همیشه خونمون باشه تا رو همه‌مون کار کنه.
آره در این حد بد
در این حد وحشتناک
دیشب که رسیدم از سرکار بی‌نهایت خسته و داغون. دیدم هیچ غذایی درست نکرده میگه منتظر شما بودم.
من برای اولین بار ساکت موندم. چیزی نگفتم و با لباس بیرون شام درست کردم. تو دلم ولی غوغا بود.
تمام سعیمو کردم غر نزنم
و سربلند بیرون اومدم
بابت این پیشرفت باید از خودم قدردانی کنم.
یکی هست که حالمو خوب میکنه
یکی که دنیامو داره بزرگتر میکنه
همونطور که تو ذهنم بود همیشه
همونیه که همیشه میخواستم
حسم بهش خوبه
وجودشو لازم داشتم تو زندگیم
اما چرا دارم عاشق میشم، چرا دلم همش تنگ میشه، چرا قلبم براش تند میزنه
عجیبه
من؟!
حس میکنم دنیام داره بزرگتر میشه.
چیزایی بیشتری میخوام. چه مالی چه معنوی
چیزای بیشتری دارم میبینم که قبلا بهشون توجه نداشتم.
شاید تا قبلا 50 درصد دوست داشتم یاد بگیرم.
اما الان شده 90 درصد
دوست دارم بیشتر ببینم و یاد بگیرم و پیشرفت کنم.
هرچی بیشتر پیشرفت میکنم حالم بهتر میشه.
خب مثل اینکه هرچی میام اینجا می‌نویسم بهش می‌رسم.
لب تابو رسوندی
دوچرخه لطفا. تورو خدا
چند وقته حالم خوبه
همه چی خوبه
با خیلی چیزا دارم کنار میام.
توی دو سه تا مطلب قبلی نوشته بودم گوشی میخوام زودتر خدایا برسون زودتر.
توی آذر اینا بود خدا رسوند.
از جایی که فکرشو نمی‌کردم رسید و هنوز هم به قول معروف تو کف‌ش موندم چطور ممکن شد
و خدا میگه از جایی که فکرشو نمیکنید شمارو به آرزوهاتون می‌رسونم.
ممنون خدا جون
حالا بریم سراغ لب تاپ
ممنون که اینو هم می‌رسونی
امروز روز اول عید 1401 هست
هنوزم باورم نمیشه
اینکه چی باورم نمیشه بماند
یک سال گذشت و من دقیق نمیدونم چه تغییراتی کردم. چقدر بزرگ شدم.
امیدوارم سال خوبی باشه این سال
چون سال پیش اصلا خوب نبود
حتی تا روز آخر
اما امروز که اولین روز بود انگار با خودش آرامش اورده.
چون همه آرومیم.
امیدوارم ادامه پیدا کنه.
می‌نویسم اینارو که یادم بمونه
که یادم باشه چقدر برای چیزای بی‌ارزش و با ارزش گریه کردم. ناراحت و ناامید بودم.
میام می‌خونم بعضی وقتا اینارو
می‌خونمو اشک میریزم برای تنهایی خودم.
دلم می‌سوزه برای دردهایی که کشیدمو کسی کنارم نبود.
میرم سر اصل مطب
گوشی میخوام چندوقته و پولش جور نمیشه
کلی دنبال کار گشتم این چند وقت اما هیچی به هیچی
امشب دیگه گریه‌ام گرفت
گفتم خدایا من فقط در حال حاضر هیچی جز گوشی نمی‌خوام
مردم هزارتا چیزو با هم می‌خوان
یه گوشی دیگه چیزی نیست که من دارم براش زجه می‌زنم.
خدایا میشه برسونیش زودتر
آخر سال 99 نوشته بودم ایده خودم رو میخوام عملی کنم
خدارو شکر دارم خوب پیش میرم
پیج ماندسه
دو روزه رانندگی میکنم بدون کمک بابا و این بزرگترین آرزوم بوده. هزاران بار خوشحالم برای این
مامانم رو دارم با چنگ و دندون نگهش می‌دارم که خوب باشه. که خوب باشم
خیلی داره دووم میاره اینو با تمام وجودم حس میکنم فقط هم به خاطر من
خدایا کمکم کن