نگاه دیگر

بابام داشت داداشمو نصیحت میکرد و میگفت هر کسی یه وظیفه ای داره. اینکه من وظیفه ام اینه که کار کنم و پولمو خرج خانواده بکنه

یا تو (داداشم) در حال حاضر وظیفه داری فقط درس بخونی.

برام خیلی جالب بود.

تا حالا زندگی رو با این دید نگاه نکرده بودم.

این که هر آدمی تو هر جایگاهی یه وظیفه ای داره و اگه بهش عمل کنه چققققد همه چی قشنگ میشه

چقد همه چی گل و بلبل میشه.

و من چه وظیفه ای دارم؟

دختر خوب بمونم و کمک پدر و مادر باشم تا وقتی که ازدواج کنم و وظیفه ام عوض بشه.

پ.ن: همیشه عاشق نصیحت بزرگترا بودم و هستم.

به وقت سحر

آمدم سری زده باشم و بس

غذا رو گازه

سماور روشنه

مسئولیت رو دوشمه D:

باید برم پدر و صدا بزنم تا سحری بخوریم.

من برم تا دیر نشده

قسمت

وقتایی هم که میخوام پیاده بیام دفتر یا به قول تو مغازه :))

همه چی دست به دست هم میده که سوار ماشین شم.

همه چی خوب بود. هوا بدک نبود. ساعتو تنظیم کردم. زودتر راه افتادم.

اما تا رسیدم متروی مقصد. پله ها رو که خواستم برم بالا. دیدم یا خدا بارون میاد چه بارونی

این شد که بازم سوار تاکسی شدم دو قدم راه رو

باز هم از نعمتهای دوست فرشته داشتن

نگم از کادوها

از کادوهایی که اونقد زیادن که وقت نمیشه تک تک دربیارم با دقت تمام نگاهشون کنم

گذاشتم بعدا در آینده ای نزدیک، خونه خودم بازشون کنم با عشق یه دل سیر نگاهشون کنم.

نیامدی جانم به قربانت :|

خلاصه از بحران دراومدیم

جو خونه آروم شده بعد از دو هفته

حال روحیم خوبه خدارو شکر

یه دلیل خوب شدنم دوست فرشته داشتنه

شک نکنید.

هوا هم که عالیه

ماه رمضون (عشق) هم نزدیکه

فقط مونده جای خالیه تو ...

خدایا هنوز ۳۰ نشدما، حواست هست؟

حتما باید به این مرحله می‌رسیدم که از خونه متنفر می‌شدم؟

لازم نبودا !!!

قول می‌دادم به موقعش از خونواده دل می‌کندم

یا خودم کاری می‌کردم که اونا ازم دل بکنن

نمیدونستم ۲۷ سالگی هم بحران داره!

بین این همه خوبی گاهی میشه بدترین بود.

هیچ وقت کاری نکنید آدم به این مرحله برسه که بگه من اشتباه کردم که خوبی کردم.

نکنه اون روزی برسه که هیچ کسی نتونه خوبی کنه.

بزارید بهتون اعتماد کنن

وقتی من چیزی نمیگم این دلیل نمیشه که نمی‌فهمم

چرا اتفاقا خوب هم می‌فهمم

اما میخوام خوب باشم

اگه بزارید

+ خطاب به اعضای خونواده که هیچ وقت نمی‌تونن اینجارو بخونن

تولد

یه وقتا به ذهنم می‌رسه وجودم چه فایده داشته

خدایا ببخش

نمی‌خوام کفر بگم

اما امروز 2 روز قبل از تولدم به این نتیجه رسیدم که برا چی هستم؟

خودت بیا پایین باهام صحبت کن

بیا بهم بگو که اشتباه می‌کنم.

که هستن کسایی که وجودم براشون مهمه

اگه مهمه پس چرا عذابم میدن؟

پس چرا منو نمی‌بینن؟

پ.ن: امیدوارم خانم منشی متوجه چشمای اشک آلودم نشه.

می‌دونستم بالاخره خوب میشم

حالم خوب شد

بعد چند روز بلاتکلیفی

بعد چند روز بی حوصلگی و داغونی

الان  تو همین لحظه حس می‌کنم بهترم

یه وقتا اینجوری میشم

خودم نمیدونم دارم چیکار می‌کنم. تکلیفم با خودم مشخص نیست. این جور مواقع هست که میزنم یه جایی رو داغون می‌کنم. همین موقع‌هاست که خرابکاری می‌کنم.😣

خدایا همیشه حواست بهم باشه. درسته یه وقتا فاصله می‌گیریم. اما من بنده‌ام و تو خدایی.😢