رها

وقتایی هست که دلم میخواد برم یه جای دور

یه جایی که کسی نگرانم نشه

خودم باشم و خودم

یه جایی که کسی نباشه بگه کجا میری. چی کار میکنی.

یه جایی که صدای تلویزیونی نباشه که من بتونم کتاب بخونم.

مهربونه عصبی

وقتایی که عصبی میشم باید حداقل یه نیم ساعت کسی دورو برم نباشه. حتی باهام حرف هم نزنن چون امکان اینکه یه حرفی بزنم که صد بار از گفتنش پشیمون بشم، هست.

بعد از نیم ساعت، میشم همون سمانه سابق مهربون.

دوست خوب داشتن

یکی از دوستای صمیمیم رو که به زور بهم چسبید و دوستیمون ادامه پیدا کرد رو امروز حس کردم چقد لازمش داشتم. چقد دوست خوب داشتن لازمه و چقد خوب و لذت بخشه.

همیشه با خودم میگفتم این بدیاش از خوبیاش بیشتره و چرا من با این همچنان دوست موندم.

اما هر بار که میگذره و میبینمش حس میکنم لازمه باید باشه.

و چرا من تعداد دوستام کمه!!!!

باز هم ...

تو یه دوره سخت قرار گرفتم

فشار روحی خیلی زیاد شده

فردا میخوایم بریم شمال میخوام نرم. دوس ندارم برم. هر لحظه که میگذره بیشتر دلم میخواد که نرم.

دقیقا از چهار طرف فشار رومه و باید دندون رو جیگر بزارم تا اینا هم تموم بشه.

و باید زودتر تموم بشه تا از دست نرفتم.

شمال رفتنم واجبه باید برم یه سری چیزا برام مشخص بشه و حل بشه.