چقدر خوبه که هنوزم وبلاگ نویسی به راهه
چقد حس خوب داره
ازینکه میبینم هنوزم هستن کسایی که وبلاگارو دنبال میکنن، کیف میکنم.
چقدر خوبه که هنوزم وبلاگ نویسی به راهه
چقد حس خوب داره
ازینکه میبینم هنوزم هستن کسایی که وبلاگارو دنبال میکنن، کیف میکنم.
دارم با تمام وجودم سعی میکنم تو کارم پیشرفت کنم.
منی که یه عمر میگفتم کار کردن بیرون از خونه مناسب یه خانم نیست.
هرچند که هنوز هم کار خونه رو ترجیح میدم
اما همش احساس میکنم دارم در جا میزنم و این داره به کارم لطمه میزنه
پس پیش به سوی پیشرفت.
وقتایی که اپلیکیشنها آپدیت میشن،
یا گوشیها هر سال ورژن بالاترشون میاد،
یا ویندوزهای جدیدتر درست میکنن،
میترسم
ازین که جا بمونم
ازین که بلد نباشم باهاشون کار کنم
و اینم بگم که همیشه سعی کردم با این ترسم مقابله کنم و موفق شدم
اما این ترسِ باهام هست همیشه.
یه مدتی بود بدجور تو خودم بودم
تازگیا با هر عکسی یا با هر حرفی به خودم میام و میگم من باید خودمو بکشم بالا
تو هر زمینهی مثبتی باید بهترین باشم.
وقتایی که میرم شرکت و برمیگردم
حس میکنم یه آدم آهنی میشم!
یه آدم آهنی یا یه رباتی که راه میره!
انقدی که من خشک و جدی میشم خودمم باورم نمیشه
با اینکه از آینده میترسم
از آیندهی زندگی مشترک و خونواده
اما نمیدونم چرا آیندهی اجتماعیِ خیلی روشنی رو برای خودم میبینم
://
دارم رو خودم کار میکنم
رو اعتماد به نفسم
رو ارتباط اجتماعی
از هدف شروع کردم، کتاب گرفتم از کتابخونه، رو رفتارم با آدمها دقت میکنم، سعی میکنم فاصله نگیرم
و اینکه دائم به خودم میگم من میتونم
و باور دارم که میشه :)