آره 30 سالگی به بعد یه حس شیرین عاقلی تو آدم شروع میشه که میخوای از فرط و حجم بالای فهمیدن خیلی چیزا، بمیری
درسته این وسط کلی هنوز اون کارای بچگونه و بی عقلی وجود داره
اما خدایا نگم از اینکه وای خدایا شکرت که بزرگ شدم
وای خدایا چقدر قبلش حرص خوردم
نگران بودم
عصبی میشدم
گریه میکردم
استرس داشتم
و چقدر چقدر الان حالم بهتره
دعا کنید زودتر 30 ساله بشید :)
من الان دو ساله حالم از خیلی جهات بهتره
نمیدونم تا کجا قراره پیش برم
اما خدایا میشه حواست بهم باشه؟
میشه از یه جا به بعد جلومو بگیری؟
بگی بسه دیگه جلوتر نرو، حالا بیا سمت خودم
اوکی تجربه کردی
خوش گذشت
فهمیدی چی به چیه
حالا دیگه برگرد
بیا پیش خودم
بسه دیگه این در اون در زدن
حالا احتیاج داری به یه دوست واقعی
بیا دستمو بگیر
میشه زودتر بیای؟
دلم نوشتن می‌خواد
دلم پر از حرفه
اما کلمات رو نمیتونم از مغزم خارج کنم
هر روز میام صفحه ارسال مطلب جدید رو باز می‌کنم.
اما میبینم نمیتونم حرفهامو بنویسم.
نگرانم که که اگه ادامه ندم همینقدر هم ازم گرفته بشه.
چند ماهیه تو سرم افتاده که حتما گوشی آیفون بخرم
گوشی
اپل واچ
و ایرپادش :/
آره میدونم زیادیمه رودل می‌کنم
اما میخوام خب :(
تازه به یک مسئله مهم از زندگیم پی بردم
اون همه احساس تنهایی که میکردم
تازه پی بردم من مشکل تنهایی اگزیستانسیال دارم
و چقدر وقتی مطلب راجع بهش میخوندم خوده خود خود بودم.
و چقدر برام شوکه کننده بود
و چقدر چقدر چقدر خوشحالم که متوجه شدم این درد تنهایی چیه
حالا که فهمیدم میتونم رو خودم کار کنم
میتونم درستش کنم
و باید درستش کنم
امروز شاید اون اتفاقی که باید بیافته رقم بخوره
میرم که ببینم چطور میشه
اگه نشد واقعا دست نگه میدارم
باید فاصله بگیرم از این قضیه
باید خودمو بکشونم بالا
یکی هم نیست بزنه تو گوشم بگه داری با خودت چیکار میکنی :/
چند روزه مدیتیشن رو شروع کردم
آرامش و تمرکز رو تو همین چند روزه دارم میبینم
باید برم کلاس یوگا
باید ذهنمو مشغول نگه دارم
لازم دارم دور باشم از این وضعیت
خیلی وقته ننوشتم
نمیدونم از چی بگم
اتفاقای مختلف
بزرگ شدن
یاد گرفتن
حرفهای زیاد
تنهایی
درگیری ذهنی