حس خوبی از لای پنجره خزیده توی خانه. پنجره را می‌بندم تا در نرود. حس‌های خوب فرّارند، مثل ماهی‌های کوچک و لیز، مثل یقین‌های گاه‌به‌گاه، مثل درخشش ایده‌های ناب. باید دائم بگذاریم جلوی چشم‌مان باشند تا یادمان بماند که هستند، که می‌توانیم رویشان حساب کنیم، که وقت دلتنگی مرهم خوبی‌اند برای هستی‌مان.
داستان همشهری- شماره ۷۵- ویژه نوروز ۹۶- درباره‌ی زندگی- جست‌و‌جو در باغ درونی(فرشته احمدی)